Joke aan het einde van wereld

Van Calafte vliegen we naar Ushaia, de meest zuideljjke stad van de wereld. Van hieruit kun je met expeditieboten naar Antartica. Misschien later. Voor nu vliegen we over een glasheldere Maghellan Strait over het Beagle kanaal naar het vliegveld van Ushaia. De stad met zo'n 55.000 inwoners ligt aan de baai en tegen de de achterliggende bergen geplakt. De naam betekent ' noordelijke baai' en van hieruit is naar het zuiden alleen Antartica. De stad doet Noors aan met zijn gekleurde houten huisjes met daken van golfplaten. Misschien dat ik mij daarom gelijk thuis voel hier. Het licht en de lucht zijn van een intensiteit en puurheid die ik nog nooit ergens anders ben tegengekomen. Zelfs als het bewolkt is, is het zo helder dat je de wereld uit kunt kunt kijken. Aan de haven liggen de expeditieschepen, vrachtschepen en cruiseschepen naast elkaar. Op een oude half gezonken boot liggen vogels in het zonnetje hun vleugels te drogen. Zeemeeuwen en roofvogels vliegen af en aan. Buiten de baai strekt het Beagle kanaal zich 350 km uit en lonkt.We zijn hier nu 2 uur en ik voel me al thuis.

De volgende dag gaan we naar Terra del Fuego, Vuureiland. Het schiereiland wordt zo genoemd omdat de oorspronkelijke indianenstammen overal vuren ontstaken om zich te warmen en op te koken. Dat was het eerste wat ontdekkingsreizigers zagen toen ze Vuureiland ontdekten. We maken een aantal wandelingen door het Nationale park, maar we zijn niet de enigen. Op populaire plekken is het file lopen. Gelukkig kunnen we met een klein groepje van drie in de middag een lange wandeling maken waarbij we bjjna niemand tegenkomen en die zeer afwisselend langs de kust aan het Beagle kanaal loopt en door de aangrenzende bossen die van een buitenaardse schoonheid zijn, met bomen die grijs zijn met allerlei soorten mossen en omgeven door orchideeën en andere prachtige flora. We zuigen ons vol met indrukken. Deze wandeling maakt veel goed.

Op zondag gaan we op een klein bootje het Beagle kanaal op, onder leiding van een gids die veel weet over de flora en fauna. We varen een route waarbij we aan de ene kant van kanaal de Chileense Andes zien en aan de andere kant Ushaia en de Argentijnse bergen. We varen langs een aantal eilandjes met zeeleeuwen, Konings aalscholvers, Amerikaanse sternen, Patagonische zeemeeuwen, Petrels enz. Het is bijna teveel om te bevatten. Dan liggen we aan bij een eilandje en klimmen tegen de rotsen omhoog. Hier is het een mekka aan flora en fauna. De kleuren en geuren zijn onwerkelijk. Ik wil hier niet meer weg. Vogels blijven gewoon zitten terwijl je op 2 meter afstand bent, de variatie aan vegetatie en structuren maken dit een onvergetelijke ervaring. Ik voel mij hier echt aan het einde de wereld, zowel letterlijk als figuurlijk. Dit is voor mij het  van de reis. Ooit wil ik hier terugkomen en de tijd hebben om deze plek echt te doorgronden en mij er aan over te geven. 

Deze reis was alles en meer dan ik ervan verwacht had, maar het voelt ook als een bliksembezoek, omdat je in korte tijd zulke grote afstanden afstand aflegt en zoveel intensieve ervaringen hebt. Deze reis is voor mij een startpunt, een nieuw begin.

' in the end is my beginning', in the beginning is my end'

....and at the end of all our exploring we arrive at where we started from and know the place for the first time' 

T.S Eliot