El Chalten Perito Moreno en Torre del Paine

De laatste wandeltocht in Chalten was echt de moeite waard. Omdat het een mooie dag was, gingen de meeste wandelaars een van de zwaardere tochten doen, tussen de 8 a 10 uur lopen, dus was de wandeling die ik had uitgekozen lekker rustig. Ik heb de wandeling naar het condor uitzichtpunt en het adelaars uitzichtpunt gedaan. Een wandeling van in totaal ongeveer 4 a 5 uur. Het pad voert langs prachtig begroeide hellingen en steile rotsen. Ik heb een prachtig uitzicht op el Chalten en het rivierdal waarin het dorp ligt, omgeven door steile kliffen en heuvels. Het uitzicht vanaf het condor uitzichtpunt is adembenemend, maar er zijn op dat moment daar geen condors te zien. Ik loop verder naar her adelaars uitzichtpunt. Daar is het uitzicht vanaf het plateau op de weidse vlakte met uitzicht op het Viedma meer en de baai waarin de Viedma gletsjer ligt. Ik zit daar meer dan een uur te genieten van het uitzicht en de stilte. Alleen het geluid van de wind en de vogels. Een mooi afscheid van een prachtige plek. Ik had hier graag wat meer tijd doorgebracht.

Rond 15.00 vertrekken we met de bus weer richting el Calafte, onze uitvalbasis waar vandaan we de volgende dag naar de Perito Moreno gletsjer gaan. Het is weer een mooie en warme dag hoewel er wel regen voorspeld is. Als we nog 7 kilometer van de gletsjer verwijderd zijn, stopt de bus op een uitkijkpunt waar we de gletsjer en het meer al in al haar glorie kunnen zien liggen. Het lijkt alsof de gletsjer heel dichtbij zijn, terwijl het nog 7 kilometer rijden is. Het geeft ons al wel een idee van de afmetingen van de gletsjer. We zien, voor we verder rijden, van heel dichtbij een caracara,  een Patagonische roofvogel die we al heel veel gezien hebben, maar nog nooit van zo dichtbij, ze blijft gewoon zitten terwijl de hele groep op 2 meter afstand foto's maakt. Even later zien we ook een paar condors overvliegen en het lukt om er een te fotograferen. Niet helemaal scherp en veraf, maar toch... Later zullen we nog heel veel condors zien, want Patagonie en vooral dit deel en Torre del Paine is het leefgebied van de condors. Zelfs op grote afstand zijn ze indrukwekkend , met hun enorme vleugelspanwijdte en de onmiskenbare ' vingers'aan het uiteinde van hun vleugels.  

De Perito Moreno gletsjer is de grootse gletsjer van Argentinie. Je kunt de gletsjers van alle kanten goed bekijken van dichtbij via een loopbruggen stelsel met uitkijkpunten. We zijn er al vroeg, dus is het nog niet zo druk. Het uitzicht en het geluid van afkalvende brokken ijs is niet te beschrijven. Ik hoop dat de foto' voor zich spreken. Om de 5 a 10 minuten klinkt er een geluid alsof er een kanon wordt afgeschoten en komen enorme stukken ijs los van de gletsjer en storten ze in zee waar ze soms de meest onwaarschijnlijke ijssculpturen vormen. Een indrukwekkend schouwspel, ook doordat je van heel dichtbij de diep blauwe kleur van de spelonken in het ijs kunt zien.  Aan de andere kant van de loopbrug is een bos met lage struiken en veel bloemen, waaronder hele tere orchideeën, wat contrast met het natuurgeweld op een paar meter afstand. Het heeft wel even tijd nodig om dit op je in te laten werken.

We rijden weer terug naar el Calafate en vetrekken de volgende ochtend om 6.30 met de bus naar NP Torre del Paine in Chili. Het is een lange rit van ongeveer 5 uur in totaal, maar wij doen er de hele dag over, omdat we aan het begin van park een gids in de bus krijgen die ons al een deel van het park laat zien en een wandeling met ons doet. Daarnaast nemen de douana formaliteiten nogal wat tijd in beslag. We logeren in cabanas in het park en hebben dus een keukentje. We willen dus graag zelf eens koken en hebben spullen ingeslagen om dat te doen. Maar je mag bijna niets aan voedselprodukten meenemen naar Chili. Al helemaal geen verse produkten. Zelfs geen gedroogde tomaatjes! Die werden dus ingenomen. Jammer.

We maken met de gids een mooie wandeling naar een uitzichtpunt op de ' Torres' del Paine, de graniet torens die hoog uitsteken in het berglandschap met pieken boven de 3000 meter. Zeer fraai, vergelijkbaar met Fitzroy in el Chalten. We lunchen langs een flinke waterval die met oorverdovend lawaai door de canyon raast. De wind staat er vol op en we zijn snel klaar met lunchen.

We woeden met 4 personen per cabana ingedeeld. Het is oud en krap, maar knus met grandioos uitzicht op de Torres. Wat wil een mens nog meer!. 

De 2e dag in het park kunnen we flinke bergtocht maken met veel stijgen, 700 meter, naar de top van een berg met weer uitzicht op de Torres, maar ook de hele vallei met alle meren die het park rijk is. Wij zitten bij Lago Sarmiento, het grootste meer in het park. Daar tussen door stromen rivieren die van de gletsjers afkomen. Het is een pittige klim, maar het lukt om boven te komen. Daar staan we in de volle wind en kost het moeite ons staande te houden. Wat een natuurgeweld! Wat een uitzicht!  Zeer de moeite waard.

De volgende ochtend kunnen we uitslapen en rustig aan doen. We vertrekken pas rond 13.00. Heerlijk! De condors vliegen af en aan ondanks het slechte weer. Het is de eerste dag dat we de hele dag bewolking hebben en regen. Het is koud en guur. Het komt goed uit dat we vandaag geen programma hebben en alleen in de bus hoeven te zitten. Het waren heerlijke dagen in het park, maar de tijd was veel te kort. Het park is Werelderfgoed en goed beschermd en dat is goed te merken aan de flora en fauna. Het is een festijn waar geen einde aan komt!

Rond 20.30 zijn we weer terug in el Calafate. Morgen vliegen we Ushaia. Dan is Joke aan het einde van de wereld. Foto's volgen zodra ik weer stabiel internet heb